Hé man, blijf relaxed!

Onze moderne maatschappij lijkt steeds gevoeliger voor stress. De minste of geringste aanleiding kan al woede uitlokken. Dat is niet voorbehouden aan opvliegende jongeren, ook gepensioneerden kunnen angstaanjagend driftig uit hun slof schieten. Heeft dat nog met stress te maken? Of zit er iets anders achter? Woede lucht niet op en lost niets op. Uiting geven aan je ongenoegen is slechts gebaseerd op de misvatting dat je recht hebt op respect. Ironische genoeg verdien je dat niet met agressie.

Domme pech

Bij de Olympische Spelen in Peking stapte de sprinter Churandy Martina ietsiepietsie over de lijn waardoor hij uit de uitslag werd geschrapt en de zilveren medaille op de 200 meter misliep. Pas na veelvuldig bekijken van de televisiebeelden werd het overschrijden van de lijn vastgesteld. Begeleiders ontgoocheld, Curaçao in tranen. Des te begrijpelijker was de domper wanneer je verder weet dat Martina iemand is die, terwijl andere sprinters het voor gezien houden, ook bij gure wind en druilerig weer plichtsgetrouw zijn trainingsschema afwerkt. Deze trainingsijver en zelfdiscipline, gevoegd bij zijn souplesse, maken hem tot de topsprinter die hij is.

Positief

Martina reageerde bewonderenswaardig kalm op het slechte nieuws. "Hé man, je moet altijd relaxed blijven. Nooit moeilijk doen. Als je positief bent, komt alles vanzelf goed," en hij glimlachte er ook nog bij. Hoe is het mogelijk dat de pechvogel zo reageerde? Terwijl iedereen het zou begrijpen als hij in woede uitgebarsten was? Daar had hij maar liefst zes goede redenen voor:

1. Waarom zou hij somberen als de hele wereld heeft kunnen zien hoe goed hij kan sprinten?
2. Het was toch duidelijk dat er maar één man recht had op de zilveren medaille?
3. Hij kon er niets tegen doen.
4. “Het is voorbij. Ik ga gewoon door. Ik sta er niet bij stil.”
5. Nieuwe toernooien lonken.
6. Martina zal ooit de medailles winnen die hem toekomen, daarvan is hij overtuigd.

Rolmodel

Voor wie niet zo sterk in zijn schoenen staat is deze special geschreven. Want woede komt helaas vaker naar buiten dan we zouden willen. Bij aanzienlijk onbeduidendere gebeurtenissen kunnen mensen al uit hun vel springen. Terwijl het aanzienlijke schade kan aanrichten, die bovendien niet in verhouding staat tot de aanleiding. Wie regelmatig last heeft van woedeaanvallen moet er rekening mee houden dat het veranderen van je gedrag veel zelfdiscipline, trainingsijver en souplesse vraagt… Misschien kan Martina daarbij als stimulerend rolmodel dienen.